در طول جنگ ۱۲ روزه دانشجویان از دزدیده شدن وسایلشان در خوابگاه گزارش دادند
سرقت از خوابگاه؛ روایتی تلخ در سایه جنگ
سرقت و دزدیده شدن وسایل دانشجویان خوابگاهی در جریان جنگ ۱۲ روزه دانشگاه شهید بهشتی تهران به یکی از شوک آورترین پیامدهای غیرمستقیم بحران امنیتی اخیر تبدیل شد. با بازگشت دانشجویان به خوابگاه ها، آنها نه تنها با خاطره روزهای دشوار جنگ به خانه برگشتند، بلکه با اتاق هایی روبه رو شدند که قفل های کمد شکسته، لوازم گمشده و احساس عمیق ناامنی و بی اعتمادی بر فضای آن حاکم بود.
دزدیده شدن لباس ها و وسایل شخصی؛ سرقت در غیاب دانشجویان
دانشجویان گزارش داده اند که حتی لباس ها از روی بند رخت دزدیده شده و وسایل ارزشمند همچون کفش های کتانی، لوازم برقی و حتی بسته های پستی از اتاق ها ربوده شده است. یکی از دانشجویان می گوید: «وقتی بعد از بازگشت به اتاقم وارد شدم، کاملاً مشخص بود که قفل کمدم را با زور باز کرده اند و سشوار و گران ترین کفشم دزدیده شده است.» نمونه های مشابهی از سرقت لوازم در دیگر اتاق ها هم وجود دارد که نشان می دهد این پدیده محدود به یک یا دو نفر نبوده است.
انتقاد از نبود نظارت و امنیت خوابگاه ها
بسیاری از دانشجویان از نبود دوربین مداربسته در ورودی ها و نبود نظارت کافی به عنوان مهم ترین عوامل زمینه ساز این سرقتها یاد می کنند. نگهبان خوابگاه نسبت به شکایات دانشجویان تنها با خنده واکنش نشان داده و موارد سرقت را انکار کرده است. دانشجویان تأکید دارند کلید اتاق ها در اختیار چند نفر از کارکنان خدمات و حتی افراد متفرقه بوده؛ عاملی که امکان ورود بدون اجازه و سرقت آسان تر را برای سارقان فراهم کرده است.
سرپرست خوابگاه؛ تلاش برای پنهان کردن سرقت
طبق گزارش ها، سرپرست خوابگاه از برخی دانشجویان درخواست کرده که ماجرا را به کلانتری گزارش ندهند تا اعتبار دانشگاه خدشه دار نشود. این موضوع باعث افزایش بی اعتمادی نسبت به پیگیری موارد سرقت شده است و بسیاری از دانشجویان نگرانند که مانند سرقت های قبلی، این بار هم ماجرا «بدون پیگیری» رها شود.
تجربه های تلخ؛ روایت دانشجویان از سرقت ها
دانشجویان متعددی از دزدیده شدن کفش های گران قیمت، اتو، سشوار، ساعت هوشمند، غذای داخل یخچال و حتی پک های صبحانه خبر می دهند. به گفته «سارا» یکی از ساکنین خوابگاه بلوار کشاورز، «در عرض چند روز وسایل گران قیمت من و هم اتاقی هایم را برده اند. حتی در اتاقمان را با زور باز کرده اند. وقتی به کفش های همسایه ها نگاه کردم دیدم آنها هم سرقت شده اند و قفل ها روی زمین افتاده بود.»
«کیانا» دیگر دانشجوی متضرر می گوید: «غذایمان در خوابگاه می ماند و دزدیده می شد. بارها لباس ها را از روی بند رخت یا غذا را از یخچال به سرقت برده اند. این اولین بار نیست، اما بی توجهی مسئولان و نبود نظارت، اوضاع را بدتر کرده است.» او اضافه می کند: «پس از انفجار و شکسته شدن شیشه ها، حتی طبقات بالایی هم سرقت شده که نشان می دهد احتمالاً سارق، آشنا به داخل خوابگاه بوده است.»
شکایت ممنوع؛ تاکید بر «حفظ آبروی دانشگاه»
برخی مسئولان تقاضا کردند دانشجویان برای حفظ آبرو شکایت نکنند. «مینا» می گوید: «به سرپرست خوابگاه گفتم موضوع را به پلیس گزارش می کنم اما گفت: این کار خوب نیست و برای دانشگاه بد می شود.» او شک دارد که چرا کلیدهای اتاق ها هنگام تعطیلی خوابگاه دست چه کسانی بوده و امنیت، کاملاً نادیده گرفته شده است.
تجربه بی اعتمادی؛ تکرار چرخه بی پاسخگویی
دانشجویان تاکید دارند در گذشته هم سرقت ها بی پاسخ مانده بود و نگرانی جدی بابت تکرار این وضعیت دارند. حتی صندوق شورای صنفی دانشگاه هم تنها به اطلاع رسانی بسنده کرده و اقدام موثری دیده نشده است.
توصیه ها و راهکارهای افزایش امنیت خوابگاه ها
در شرایط اضطراری مانند جنگ یا تعطیلات، افزایش امنیت خوابگاه ها اهمیت فوق العاده ای دارد. نصب دوربین مداربسته، تغییر روند تحویل کلیدها، پاسخگویی شفاف مدیران و تقویت نظارت بر ترددها می تواند قدم های مؤثری برای جلوگیری از سرقت در آینده باشد.
جمع بندی؛ سرقت به عنوان پیامد ناگفته جنگ
سرقت از خوابگاه دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی در طول جنگ ۱۲ روزه، تنها یکی از تبعات تلخ نبود امنیت و ضعف مدیریت بحران بود. این اتفاق نشان داد که مدیریت شرایط بحرانی در دانشگاه ها فقط به پناه دادن دانشجویان از حمله ها محدود نمی شود و باید به حفظ امنیت اموال، پاسخگویی و حمایت کامل از دانشجویان هم توجه ویژه داشت.
نظرات کاربران