آیا توقیف سریال «سووشون» یک ترفند برای تبلیغات بود؟
در روزهای اخیر، خبر توقیف سریال «سووشون» توسط قوه قضائیه و مسدود شدن پلتفرم «نماوا» به صدر اخبار فرهنگی کشور راه یافت. سریالی که به واسطه صحنه های ضداخلاقی و تبلیغ فساد متوقف شد، حالا با اتهام جدیدی روبه رو است: استفاده از توقیف به عنوان ابزار تبلیغاتی. اما آیا واقعاً این اقدام یک ترفند بازاریابی حساب شده بود یا حاصل تناقضات محتوایی و نظارتی؟
جزئیات توقیف سریال سووشون
بر اساس گزارش های رسمی، قوه قضائیه اعلام کرده که سریال «سووشون»، به دلیل تخلفات محتوایی از جمله نمایش صحنه های خلاف عفت عمومی، باید پخش آن متوقف شود. همچنین، پلتفرم نمایش خانگی «نماوا» به خاطر بی توجهی به تعهدات قانونی و بی اعتنایی به هشدارها، برای مدتی مسدود شد.
ادعای کیهان: یک سناریوی تبلیغاتی از پیش طراحی شده
روزنامه کیهان با انتشار یادداشتی تند، ادعا کرده که کل جریان توقیف سریال «سووشون»، در واقع بخشی از یک سناریوی تبلیغاتی هوشمندانه بوده است. طبق ادعای این رسانه، تهیه کنندگان با علم به این که محتوای سریال بازتاب منفی خواهد داشت، عامدانه آن را با صحنه های حساس منتشر کرده و سپس منتظر توقیف آن مانده اند. به زعم نویسنده کیهان، ایجاد هیاهوی خبری حول توقیف، باعث برانگیخته شدن کنجکاوی عمومی شده و در نهایت بدون هزینه تبلیغات، توجه گسترده ای به اثر جلب گردیده است.
تکرار یک تاکتیک قدیمی
استفاده از حواشی و توقیف احتمالی به عنوان موتور محرک تبلیغات موضوع جدیدی در دنیای هنر و رسانه نیست. نمونه های مشابهی در گذشته نیز دیده شده اند؛ آثاری که به واسطه توقیف یا محدودیت های پخش، به صورت ناخواسته به صدر اخبار آمده و آمار بازدیدشان چندین برابر شد.
بازخورد مخاطبان در فضای مجازی
با انتشار خبر توقیف «سووشون»، فضای مجازی به دو جبهه تقسیم شد. گروهی این اقدام را دخالت غیرضروری در هنر دانستند و از آزادی هنرمندان دفاع کردند، اما دسته ای دیگر، با استناد به محتوای بحث برانگیز سریال، از توقیف آن حمایت کردند. نکته قابل توجه این است که بخش هایی از صحنه های حذف شده در پلتفرم های غیررسمی و شبکه های اجتماعی دست به دست شد و همین موضوع، کنجکاوی عمومی را دامن زد.
ترفند یا تصادف؟ جمع بندی
تشخیص دقیق این که آیا مجموعه سازندگان سریال «سووشون» از ابتدا برنامه ریزی برای توقیف داشته اند یا نه، کاری دشوار است. اما بی تردید این اتفاق، با ایجاد یک موج خبری بزرگ، به نفع دیده شدن اثر تمام شد؛ حتی اگر به بهای نقد شدید یا تعلیق انتشار آن بوده باشد.
در نهایت، آنچه روشن است این است که در فضای رسانه ای امروز، مرز میان ممنوعیت و تبلیغ بسیار باریک شده است. به گونه ای که گاه سانسور و توقیف خود به ابزار دیده شدن تبدیل می گردد. خواه این فرایند عمدی باشد یا صرفاً یک تصادف جذاب!
نظرات کاربران