مرتضی عقیلی، یکی از برجسته ترین بازیگران سینمای ایران، با کارنامه ای درخشان در عرصه بازیگری، کارگردانی و تهیه کنندگی شناخته می شود. او تاکنون در بیش از صد فیلم سینمایی حضور داشته و آثاری همچون «گل های کاغذی» و «بی گناه» را کارگردانی کرده است. این مقاله به بیوگرافی کامل این هنرمند باسابقه، زندگی شخصی او و جزئیات حضورش در جشن حافظ می پردازد.
مرتضی عقیلی کیست؟
مرتضی عقیلی در سال ۱۳۲۳ در تهران به دنیا آمد. او فعالیت هنری خود را از سال ۱۳۴۱ با بازی در گروه های نمایشی آغاز کرد و به تدریج به یکی از چهره های شاخص سینما و تئاتر ایران تبدیل شد. علاقه او به بازیگری از کودکی و از طریق شرکت در تعزیه های مذهبی شکل گرفت.
زندگی نامه و فعالیت های هنری مرتضی عقیلی
آغاز مسیر حرفه ای مرتضی عقیلی به نمایش های آماتور برمی گردد، جایی که تحت حمایت بیژن و بهمن مفید، دوستان هم محله ای اش، به هنر نمایش علاقه مند شد. او سپس به گروه تئاتر شاهین سرکیسیان پیوست و موفق شد هنر بازیگری خود را بهبود بخشد.
نخستین حضور سینمایی او در فیلم «کاکو» به کارگردانی شاپور قریب بود، اما اوج فعالیت هنری او به دهه ۱۳۵۰ برمی گردد، زمانی که در بیش از ۶۰ فیلم سینمایی به ایفای نقش پرداخت. از آثار ماندگار او می توان به شخصیت «قاسم» در فیلم «زیر پوست شب» اشاره کرد.
تغییر مسیر زندگی هنری پس از انقلاب
وقوع انقلاب ۱۳۵۷ تغییرات بزرگی در زندگی حرفه ای عقیلی ایجاد کرد. آخرین حضور سینمایی او در ایران به فیلم «پنجمین سوار سرنوشت» برمی گردد. پس از انقلاب، فعالیت هنری عقیلی محدود شد و او مجبور به مهاجرت به خارج از کشور شد. ابتدا به اسپانیا و سپس به آمریکا رفت و تلاش کرد در عرصه تئاتر فعالیت کند.
ازدواج و خانواده مرتضی عقیلی
مرتضی عقیلی در دوران جوانی با همسرش ازدواج کرد و صاحب سه فرزند به نام های فرزاد، رضا و پیام شد. این خانواده برای او پشتوانه ای عاطفی و آرامش بودند. متأسفانه پیام، فرزند بزرگ او، در تاریخ دهم مردادماه ۱۳۹۸ به دلیل ایست قلبی درگذشت.
بازگشت مرتضی عقیلی به ایران
پس از سال ها زندگی در غربت، عقیلی سه سال پیش به ایران بازگشت. او دلیل بازگشت خود را علاقه عمیق به کشور و فرهنگ خود عنوان کرد. بازگشت او با استقبال گرم جامعه هنری ایران همراه بود و او توانست بار دیگر با مخاطبان ایرانی ارتباط برقرار کند.
تقدیر در جشن حافظ و گریه احساسی
مرتضی عقیلی شب گذشته در جشن حافظ برای یک عمر فعالیت هنری مورد تقدیر قرار گرفت. او تندیس این بخش را از دست شهاب حسینی دریافت کرد و در سخنانی احساسی یاد دوستان و همکارانش همچون بهمن مفید و محمدعلی فردین را زنده کرد. گریه او برای یادآوری این یاران قدیمی و دوران دشواری که پشت سر گذاشته بود، شب خاطره انگیزی برای حاضران در مراسم رقم زد.
شهاب حسینی هنگام تقدیم این جایزه متنی احساسی را خواند که در بخشی از آن آمده بود:
«کاش نقش ها چنان پررنگ و در یاد و خاطر بمانند که حتی دوری از صحنه نیز کوچک ترین خدشه ای بر این میراث وارد نساخته و گذر زمان آن را جلا دهد…»
احساسات مرتضی عقیلی در جشن حافظ
مرتضی عقیلی هنگام دریافت جایزه در سخنان خود به خاطرات تلخ و شیرین زندگی اش اشاره کرد. او از شادی خود به دلیل حضور مردم و قدردانی از او و همچنین اندوهی که از دوری یاران هنری اش داشت صحبت کرد. بغض او هنگام یاد کردن از ناصر ملک مطیعی، رضا بیک ایمانوردی و محمدعلی فردین، لحظه ای تأثیرگذار در این مراسم بود. او همچنین آرزو کرد که روزی فرا برسد که هیچ هنرمندی ممنوعیت فعالیت را تجربه نکند.
بازگشت به وطن پس از ۴۳ سال
مرتضی عقیلی پس از ۴۳ سال دوری از وطن، سه سال پیش به ایران بازگشت. او در مصاحبه ای اشاره کرد که زندگی در خارج از کشور با چالش های زیادی برای او همراه بود و در بسیاری از مواقع دچار افسردگی شده بود. این بازگشت به او امکان داد تا بار دیگر با مردم و جامعه هنری ایران ارتباط برقرار کند.
تصاویر جدید از مرتضی عقیلی و همسرش
تصاویری جدید از مرتضی عقیلی و همسرش که در سنین پیری گرفته شده اند، حال و هوای متفاوتی از زندگی او را به نمایش می گذارند. این تصاویر نشان می دهند که علیرغم تمام فراز و نشیب ها، عشق و حمایت خانوادگی همچنان در زندگی او پابرجاست.
منزل و آرامگاه احتمالی مرتضی عقیلی
درباره محل زندگی یا منزل مرتضی عقیلی اطلاعات رسمی در دسترس نیست. اما او تلاش کرده زندگی خود را پس از بازگشت به ایران به دور از توجه همگان بگذراند. همچنین از آنجایی که مرتضی عقیلی همچنان در قید حیات است، خبرهایی درباره محل دفن یا قبر او کاملاً بی اساس می باشد.
گریه مرتضی عقیلی برای بهمن مفید
مرتضی عقیلی در جشن حافظ با یادآوری خاطرات و همکاری هایش با دوستان صمیمی اش، به ویژه بهمن مفید، بغض کرد و اشک ریخت. این لحظه احساسی مورد توجه حاضرین و رسانه ها قرار گرفت.
نتیجه گیری
مرتضی عقیلی یک هنرمند بزرگ و استثنایی است که با وجود تمامی چالش ها، جایگاه خود را در تاریخ سینمای ایران تثبیت کرده است. بازگشت او به ایران و تقدیر از او در جشن حافظ نشان از علاقه و احترام بی شمار جامعه هنری به این بازیگر توانا دارد.
کاش تمام هنرمندانی که در خارج از کشور بسر میبرند همانند مرتضی عقیلی اجازه برگشت به کشور را داشتند.
سلام .آرزو دارم آقا مرتضی بار دیگر وارد عرصه سینما شوند و تصویر این بزرگ مرد بر پرده سینما ببینم به امید حق
درود .هنرمند نازنین و بازيگر بازمانده از آن سالهای طلایی ،کاش زمان به عقب بر میگشت و هنرمندان که در قلب مردم جای دارند بودن و به بازیگری و کارگردانی مشغول بودند.روح همه عزیزان هنرمند شاد و در آرامش ابدی باشد ان شاالله تعالی@
با سلام خدمت آقای عقیلی هنرمند خیلی خیلی خوش آمدید من همه فیلمهای شما را دوست دارم و برای شما آرزوی طول عمر با عزت و سراسر خوشی و سر بلندی در وطن خودتان را از خداوند متعال خواستارم
یک هنرپیشه با رفتاراش گرداراش وعدم قبول فیلمهای غیر فرهنگی واجتماعی جامعه را بسوی پیشرفت اقتصادی فرهنگی اخلاقی وتاریخی آگاهی دهنداش میتواند محبوبیت کسب کند من در زمان شاه آنرا از آقای عقیلی ندیدم