کهورستان کجاست؟ روستایی نزدیک شهرستان خمیر
در غرب استان هرمزگان، منطقه ای سرسبز و خوش آب و هوا در میان شوره زارها جای گرفته است که بهشتی زیبا بر پهنه این نواحی محسوب می شود. این دیار نام آشنا که به نام کهورستان شناخته می شود، به خاطر داشتن سفره های زیرزمینی آب، سرزندگی را به روستاهای اطراف خود و شهرستان بندر خمیر هدیه داده است.
نام گذاری کهورستان
این روستا در طول تاریخ به نام های مختلفی نامگذاری شده است. طبق برخی از قدیمی ترین نقل ها، در گذشته این منطقه به نام کوه دش یا د کرده شناخته می شد. بعدها، در کتب تاریخی نام کهورستان برای آن به کار رفت. دلیل نام گذاری آن به کهورستان، به خاطر وجود درخت های تنومند کهور در این منطقه است.
مشاهدات ابن بطوطه و ابن خلدون
یکی از جهانگردان مطرح مسلمان، ابن بطوطه، در سفرنامه خود درباره کهورستان نوشته است: “سرزمینی وسیع با درختان تنومند و زمین های پهناور که در میان کوه ها قرار گرفته است”. ابن خلدون نیز در سفرنامه اش از کهورستان به نام گبرستان یاد کرده است. مشاهدات این دو سفرنامه نویس گویای طبیعت زیبا و گسترده کهورستان حتی در آن دوران می باشد.
تاریخ کهورستان
کهورستان دارای تاریخی با قدمت صدها سال است. با کاوش در نوشته های تاریخی و بررسی بسترهایی که بر روی سنگ ها حکاکی شده، می توان به اطلاعاتی درباره گذشته این روستای کهن دست یافت. آثاری همچون قلعه ها و کاخ های قدیمی که در سرتاسر این منطقه پراکنده شده اند، حاکی از زندگی آینده داری در این منطقه است. ابزارهای کشف شده از جمله چاقو و سلاح های برنده نیز گواهی بر تاریخ دیرینه این روستا هستند.
قنات های کهورستان
از جمله دیگر آثار تاریخی این منطقه، قنات های بلند و پیچیده ای هستند که از غرب به شرق کهورستان امتداد دارند. این قنات ها که از حوالی دشت پارو تا قلعه پارو کشیده شده اند، قدمتشان به زمان شاه عباس صفوی باز می گردد. قنات ها در گذشته منبع آبیاری روستا و رونق کشاورزی محسوب می شدند و هنوز هم برخی از آثار آن ها باقی مانده است.
پل تاریخی لاتیدان
یکی از مهم ترین آثار تاریخی کهورستان، پل بزرگ و تاریخی لاتیدان است. این پل بر روی رودخانه کُر قرار داشته و قدمتش به دوران شاه عباس صفوی باز می گردد. پل لاتیدان یکی از طولانی ترین پل های باستانی در ایران محسوب می شود و در مسیر بازرگانان و جهانگردانی که از بندرعباس به شیراز سفر می کرده اند، قرار داشت.
موقعیت جغرافیایی کهورستان
کهورستان در فاصله ۸۵ کیلومتری از مرکز استان هرمزگان، یعنی بندرعباس، قرار دارد. از شمال به بخش رویدر، از جنوب به شهرستان بندر خمیر، از شرق به دشت های وسیع و از غرب به روستاهای بستک منتهی می گردد. این روستا وسیع ترین و پرجمعیت ترین دهستان شهرستان خمیر محسوب می شود.
کشاورزی و اقتصادی کهورستان
کهورستان از نظر کشاورزی کاملاً پررونق است. با وجود نزدیک به ۴۰۰ حلقه چاه نیمه عمیق و بیش از دو هزار هکتار زمین زراعی، کشاورزی از مهم ترین فعالیت های اقتصادی مردم محلی شمرده می شود. گوجه فرنگی یکی از مهم ترین محصولات کشاورزی کهورستان است که به دلیل کِشت مرغوب آن، در سراسر کشور عرضه می شود و نام کهورستان را در میان کشاورزان برجسته کرده است.
فاصله کهورستان تا بندرعباس
کهورستان در فاصله ۸۵ کیلومتری از بندرعباس، مرکز استان هرمزگان، قرار دارد. این مسافت با وسیله نقلیه در حدود ۱ تا ۱.۵ ساعت به طول می انجامد.
نقشه کهورستان
نقشه کهورستان نشان دهنده قرارگیری این روستا در شمال شهرستان خمیر به واسطه رشته کوه ها است که از شمال به بخش رویدر و از جنوب به بندر خمیر متصل است.
مذهب مردم کهورستان
مردم این روستا اغلب به مذهب اسلام و به خصوص شیعه گرایش دارند. با این حال، مردمی صمیمی و مهمان نواز که پیرو سنت های محلی و فرهنگی منطقه هستند، مهم ترین نقش را در جامعه محلی بازی می کنند.
کهورستان قدیم
کهورستان دارای قدمت چند صد ساله است. وجود مکان هایی مانند قلعه های قدیمی و بسترهای دست نخورده ای که مربوط به قرون گذشته است، دلیل محکمی برای پیوند کهورستان با تاریخ۲۰ ایران است.
عکس های کهورستان
تصاویر از طبیعت و آثار باستانی کهورستان نشان دهنده سرزندگی و زیبایی منحصر به فرد این منطقه است. از دشت های سرسبز تا خرابه های کهن، همه چیز بر اصالت و جذابیت این روستا گواهی می دهد.
درخت کهور
درخت کهور بدون شک، یکی از نمادهای اصلی کهورستان است. این درخت تنومند با مقاومت بالا در برابر خشکی و کم آبی، در میان شوره زارها همچون گوهری نمایان است و از آن به عنوان منبع سایه برای ساکنین و طبیعت منطقه یاد می شود.
جمع بندی
روستای کهورستان یکی از جواهرات طبیعی و تاریخی استان هرمزگان است که با داشتن منابع طبیعی و کشاورزی فراوان، تاریخی پربار و مردمانی اصیل، نقش مهمی در توسعه منطقه ایفا کرده است. از آثار باستانی گرفته تا طبیعت دل انگیز و مزارع گسترده، کهورستان نشان دهنده ماندگاری فرهنگ و تاریخ ایران است.
نظرات کاربران