قاتل در فیلم چیزهای کوچک (The Little Things) کیست؟
فیلم جنایی چیزهای کوچک (The Little Things) به کارگردانی و نویسندگی جان لی هنکاک، باعث شده تا تماشاگران درباره اینکه چه کسی قاتل واقعی است، به بحث و گفت وگو بپردازند. آیا شخصیت مرموز آلبرت اسپارما با بازی جرد لتو واقعاً قاتل است؟ این سوال اساسی فیلم است که از ابتدا تا انتهای آن جواب قطعی پیدا نمی کند. در این مقاله، سعی داریم تا به بررسی دقیق تر این موضوع بپردازیم و از ابهاماتی که فیلم به جا می گذارد بگوییم.
خلاصه ای از داستان فیلم
داستان فیلم “چیزهای کوچک” درباره دو کارآگاه، جو دیکن (دنزل واشنگتن) و جیم بکستر (رامی ملک) است. آنها برای حل یک پرونده قتل زنجیره ای تلاش می کنند که شباهت هایی به پرونده ای قدیمی دارد که دیک پیش از این روی آن کار کرده بود. مظنون اصلی این پرونده، آلبرت اسپارما است که توسط جرد لتو نقش آفرینی شده است. اما سؤالی که از ابتدا تا انتهای فیلم ذهن مخاطب را درگیر می کند این است که آیا اسپارما واقعاً قاتل است یا نه؟
آلبرت اسپارما: قاتل یا قربانی؟
در جریان تحقیقات، هیچ مدرک محکمی علیه اسپارما پیدا نمی شود اما او بسیار شبیه به قاتل رفتار می کند، گویی عامدانه در تلاش است تا خود را گناهکار نشان دهد. در یک صحنه حساس، اسپارما به بکستر پیشنهاد می دهد او را به محل دفن یکی از قربانیان ببرد. اما وقتی آنها به آنجا می رسند، او بارها و بارها به بکستر دستور می دهد محل های مختلفی را بکاود، بدون هیچ نتیجه ای مشخص.
در نهایت بکستر بر اثر فشار روانی شدید و بازی ای که اسپارما با او کرده، کنترل خود را از دست می دهد و اسپارما را با ضربه ای به قتل می رساند. حالا سؤال اصلی این است: آیا اسپارما واقعاً قاتل بود یا نه؟
اعتراف نهایی: بازی با حقیقت
در پایان فیلم، دیک وارد صحنه می شود و به بکستر کمک می کند تا جسد اسپارما را مخفی کنند. چیزی که به تماشاگران نشان داده می شود، تعمدی است تا باور کنند که شاید اسپارما قاتل بوده است. دیک حتی یک گیره مو (که شبیه به وسایل یکی از قربانیان است) را به بکستر می دهد تا او را متقاعد کند که کار درست را انجام داده اند. اما در یکی از صحنه های پایانی، مشخص می شود که دیک خود این گیره را خریده است و این نشانگر آن است که حتی خود بکستر می داند اسپارما ممکن است بی گناه باشد.
تحلیل پایانی: قاتلی که هرگز مشخص نمی شود
یکی از مهمترین نکات فیلم چیزهای کوچک این است که هرگز به طور قطعی اعلام نمی شود که آلبرت اسپارما قاتل بوده است یا نه. جان لی هنکاک از ابتدا قصد داشته تا به این سوال پاسخ قطعی ندهد و این امر را به تماشاگر واگذار کند تا هرچه بیشتر در فضای ناشناخته و ترسناک فیلم غرق شوند.
هنکاک در یکی از مصاحبه های خود گفته است: «می خواستم ژانر جنایی را بپذیرم، اما در عین حال آن را تغییر دهم. پایانی که کمتر کلیشه ای باشد.» بنابراین فیلم با این پایان باز، این پیام را به مخاطب القا می کند که تمام ماجرا درباره احساسات شخصیت ها و بازی با روان آنها است، نه صرفاً یافتن پاسخ آشکاری برای این که قاتل کیست.
این پایان بندی، گرچه ممکن است برای بعضی ها ناراضی کننده باشد، اما چیزی است که به آن حس حقیقت بخشی داده است. در زندگی واقعی نیز همیشه پاسخ واضحی وجود ندارد و گاهی، همانند دیک و بکستر، افراد باید با شک و تردید زندگی کنند.
جمع بندی
پس از تمام بررسی ها، نمی توان با قطعیت گفت که اسپارما قاتل بود یا نه. فیلم هرگز شواهد واضحی برای گناهکار یا بی گناهی او ارائه نمی دهد و در نهایت، داستان به مخاطب اجازه می دهد تا خود نتیجه گیری کند. شاید این دقیقاً همان چیزی باشد که فیلم چیزهای کوچک را به یک اثر منحصر به فرد تبدیل می کند؛ تمرکز بر روانشناسی و تصمیمات پیچیده انسان های درگیر، حتی بعد از پایان داستان.
نظرات کاربران